Marcel Wielhouwer

Grijs is wijs . . .

Geschreven door: Ethiekadviseur en geestelijk verzorger Marcel Wielhouwer

Kent u de legende van Bali?

Het verhaal gaat over de bewoners van een afgelegen bergdorp op een eiland. Zij hadden de gewoonte om de oude mannen te offeren en vervolgens op te eten. Op een dag was er geen enkele oude man meer over en de oude gebruiken waren verloren gegaan.
Nu wilden de dorpsbewoners een groot huis bouwen voor de vergaderingen van de dorpsraad. Maar toen ze de boomstammen bekeken die voor dat doel gehakt waren, hadden ze een probleem. Er was niemand die kon zien wat boven en onder was. Zou het hout in de verkeerde richting worden geplaatst, dan had dit een hele serie rampen tot gevolg.
Een jongeman zei dat hij een oplossing wist: als ze beloofden geen oude mannen meer op te eten. Dat beloofden ze. Toen haalde hij zijn grootvader op die hij verborgen had. De oude man leerde de gemeenschap wat boven en onder was.

Ik denk regelmatig aan dit oude verhaal, als ik weer in het nieuws lees over problemen in de ouderenzorg. Problemen zijn van alle tijden en vragen om oplossingen. Soms zijn die eenvoudig en soms vragen die oplossingen om zorgvuldige overwegingen. Maar dat is wat anders dan ouderen bijvoorbeeld apart te zetten als een financiële kostenpost. Zonder ouderen verliezen we als samenleving gevoel voor de juiste verhoudingen.
Is dat niet net als thuis? Zoals we bij Opella willen ontdekken wat ouder worden en soms wat ondersteuning nodig hebben voor u betekent? Juist in het samenleven met elkaar als generaties leren we wat belangrijk is en welke waarden daarbij horen. Misschien vooral wel om iets af te leren. Namelijk: minder eigenwijs zijn en meer luisteren naar de wijsheid die we met elkaar kunnen vinden.

Zoals iemand op hoge leeftijd eens tijdens een bijeenkomst over ouder zich uitsprak. “Ik merk dat ik nu minder zeker ben van wat ik altijd dacht en vond. Ik ben niet meer zo stellig over van alles en nog wat. Ik ben veel meer aan het zoeken van wat goed is. Ik vind het fijn om daar met anderen over te kunnen praten.”
Zulke gesprekken zijn onmisbaar om ons met elkaar thuis te voelen in deze samenleving.

Wat vindt u?

Laat hier uw reactie achter op bovenstaande blog.