De peettante van Beatrix

Over die ervaringen las ik de afgelopen zomer het boek van Annejet van der Zijl met als titel “De Amerikaanse prinses”. Ze schreef een boeiend verhaal over het leven van Allene Tew. Ze trouwt al jong met een man uit een vooraanstaande familie en verhuist van het platteland naar de grote stad. Het blijkt niet de enige man te zijn die ze trouwt. Twee van haar echtgenoten overlijden jong, van anderen laat ze zich scheiden na moeilijke jaren. Haar rijkdom stijgt naar grote hoogten, maar door gokverslaving van haar echtgenoten en door de crisis in de economie raakt zij alles ook weer kwijt. Ze overleeft haar drie kinderen, die jong sterven. Na haar Amerikaanse jaren begint zij een nieuw leven in Europa en trouwt daar met een Duitse man van adel. Zo komt zij in aanraking met het Nederlandse koningshuis en wordt zij uiteindelijk de peettante van Beatrix, de oudste dochter van koningin Juliana en prins Bernard.

Door het hele boek speelt de vraag hoe je omgaat met verlies. We krijgen er allemaal mee te maken en hoe ouder we worden, hoe meer verlies we moeten verwerken. Dat geldt ook voor de beperkingen die het ouder worden met zich meebrengt. Of het nu de auto is die we weg moeten doen of onze ogen die het lezen steeds moeilijker maakt. Of nog weer andere dingen. Vooral brengt het ouder worden verlies van mensen met zich mee, die ons vertrouwd en dierbaar waren.

Allene Tew heeft daar haar eigen manier voor gevonden: je niet laten gijzelen door het verleden maar dapper doorgaan. We hoeven dat niet precies zo te doen in het omgaan met eigen verlies. Haar ervaring helpt wel om te bedenken hoe u kunt leven met wat voorbij is. Moed en hoop noemt de schrijfster aan het aan einde van het boek. Wat kan u die moed en hoop geven, ook als er veel veranderd is? Het is vaak lastig om dat alleen te bedenken. De medewerker van Opella kan met u op zoek gaan naar iemand die daarin met u mee kan denken. Erover praten is vaak al een goed begin.