Als ik het over mocht doen...

De Australische palliatief verpleegkundige Bronnie Ware sprak daarover met mensen die zij begeleidde aan het einde van hun leven. Ze ontdekte dat deze mensen graag wilden praten over wat ze anders wilden doen of waar ze spijt van hadden. Uit die gesprekken ontstond een top vijf van thema’s:

• Ik wou dat ik de moed had gehad om mijn eigen leven te leiden. Niet te willen voldoen aan het leven dat anderen van mij verwachtten. Te vaak hadden zij een droom voorbij laten gaan, terwijl ze ook een andere keuze konden maken.
• Ik wou dat ik niet zo hard had gewerkt. Vooral mannen gaven aan dat zij meer tijd voor hun kinderen en voor hun partner hadden willen maken.
• Ik wou dat ik de moed had gehad om mijn gevoelens te uiten. Om de ‘lieve vrede wil’ onderdrukten mensen hun gevoelens.
• Ik wou dat ik contact had gehouden met mijn vrienden. Waardevolle vriendschappen verwaterden doordat mensen teveel opgingen in hun eigen leven.
• Ik wou dat ik mijzelf gelukkiger had laten zijn. Veel mensen gaven aan dat ze waren blijven steken in oude patronen en gewoonten. Ook al wisten ze dat ze van een andere keuze gelukkiger konden worden.

Deze gesprekken hielpen om anders om te gaan met de keuzes die gemaakt zijn. We kunnen het leven niet overdoen. Het heeft ook geen zin om altijd spijt te blijven houden. Spijt heeft een negatieve invloed op onze gezondheid. We voelen ons minder vitaal en hebben meer last van negatieve gevoelens. Het heeft wel zin om erover in gesprek te gaan en gevoelens van spijt met anderen te delen. Juist het erover hebben maakt dat het al minder zwaar voelt. Het lucht op als je het met iemand deelt. Of dat nu met een verpleegkundige of iemand anders is die op je weg komt.
Dat is een keuze, waar je meestal geen spijt van krijgt.