Als een vis in het water?

Geschreven door: Ethiekadviseur en geestelijk verzorger Marcel Wielhouwer

Een vis kan niet leven zonder water.
Je merkt het meteen als je zo’n vis op het droge legt.
Voor mensen geldt dat met zingeving.
Als je nergens meer zin in kunt hebben, wordt het leven een zware last.

Gelukkig hoeven we daar vaak niet over na te denken. Zoals voor een vis het water zijn natuurlijke omgeving is, zo weten we doorgaans wat zin aan ons leven geeft. We merken het als we dingen kunnen doen, waar we plezier aan beleven. We voelen ons goed bij wat de dag ons brengt. We zijn gelukkig met de mooie momenten of dankbaar voor goede herinneringen. Voor de één kan dat iets anders zijn dan de ander. Het kan eropuit gaan met de motor of auto zijn, verre reizen maken of de wekelijkse wandeling naar de markt. Vaak kunnen we goed duidelijk maken, wat onze dag zin geeft.

Tegelijk is het goed om het daar ook af en toe over te hebben. Vooral als we verliezen wat vanzelfsprekend was. Wanneer we meer met beperkingen te maken krijgen, voelen we ons niet meer als een vis in het water. Door ziekte of ouderdom worden dingen anders in ons leven. Dat betekent nog niet dat dan opeens heel veel dingen niet meer kunnen. Ik hoor mensen dan wel zeggen: “daar ben ik te oud voor” of “dat is voor mij niet meer weggelegd”. Soms hoor ik daar ook verlangen achter. De vraag wordt dan: wat zou u nog graag willen?

Het is goed om die vraag ook te bespreken met anderen. Zo kan een medewerker van Opella ook met u meedenken. Vaak is er meer mogelijk dan u denkt. Of het nu de vrijwilliger is die nog een keer dat loopje met u naar de markt doet. Of iemand die je nog een keer meeneemt naar de plek, waar je zoveel mooie herinneringen hebt. Zoals een vis niet zonder water kan, zo kunnen we met elkaar ontdekken wat zin aan ons leven geeft. Ga er op tijd over in gesprek. Een vraag is niet gauw te gek…en gekke vragen kunnen tot mooie ervaringen leiden!

Wat vindt u?

Laat hier uw reactie achter over bovenstaande blog.