Geschreven door: Pastoraal medewerker en thuisraadondersteuner Renske Vermij
Tijdens de thuisraden worden, naast de onderwerpen die woon- en leefplezier aangaan, vaak ook persoonlijke ervaringen gedeeld door familieleden van onze bewoners. We horen vaak over de rauwe werkelijkheid waarmee je geconfronteerd wordt als je geliefde gaat wonen in een verpleeghuis. Veel rauwer dan je je op voor kunt bereiden of voorbereid op kunt worden.
Dit voelt weleens als een dilemma. Welke werkelijkheid laat je zien op de website? Wat vertel je aan nieuwe bewoners en hun naasten over hoe het is om te wonen in een verpleeghuis van Opella, om de zorg van een verpleeghuis nodig te hebben? De meeste mensen die bij ons wonen, en hun naasten, hebben het goed, voelen zich gezien en zijn tevreden. Zo proberen we ons ook te presenteren. Maar de werkelijkheid valt ook wel eens een stuk rauwer uit. Hoe bereid je de naasten hierop voor?
Wat vertel je aan nieuwe bewoners en hun naasten over hoe het is om te wonen wonen in een verpleeghuis van Opella, om de zorg van een verpleeghuis nodig te hebben?
Want ja, de meeste mensen die bij ons wonen zijn incontinent. Er zitten mensen in een rolstoel. Anderen staren alleen nog wat voor zich uit. Er zijn bewoners die geen taal meer hebben en zich uiten in boos en agressief gedrag. Zelfs met het opschrijven van deze taferelen voel ik al schroom. Een foto van een man met een luier of een vrouw die uitdrukkingsloos in een rolstoel zit, zet je niet op een website, al is dat deels het eerlijke verhaal.
Voor onze medewerkers speelt dit dilemma niet. Ze verschonen de luiers en weten contact te maken met alle bewoners. Ze hebben oog voor de naasten van onze bewoners. Ondanks de rauwe werkelijkheid waar deze naasten mee geconfronteerd worden, zijn ze ook onder de indruk van de professionele en liefdevolle zorg waarmee hun geliefde wordt verzorgd. Daarmee zijn onze medewerkers ons belangrijkste visitekaartje, dit doet veel meer dan een paar foto’s op een website.
Meer lezen over de thuisraden? We vertellen je graag meer.
