Zweedse banden

Ik hoor u al denken: gaat ze het nu over auto- of fietsbanden hebben. Nee. Mensen die al langer in de zorg werken, weten ongetwijfeld waar ik het over heb. De Zweedse band werd ook wel een onrustband genoemd. De band, van circa tien centimeter breed, zat geheel rond de heupen en buik van een bewoner en werd met een slot vastgemaakt. Vervolgens werd die band weer met behulp van twee andere banden vastgemaakt aan het bed. Iedere verzorgende liep met een sleutel rond om die slotjes weer open te maken.

Gelukkig is Opella begin 2000 gestopt met het gebruik van de Zweedse band. Als ik er nu op terugkijk, kan ik me niet meer voorstellen dat we deze banden best veel gebruikten en (ik in ieder geval) het de normaalste zaak van de wereld vonden om zo’n band in te zetten in de zorg.

In 2020 is de Wet zorg en dwang gaan gelden. De Wet zorg en dwang regelt de rechten bij onvrijwillige zorg of onvrijwillige opname van mensen met een verstandelijke beperking en mensen met een psychogeriatrische aandoening (zoals dementie). Eigenlijk regelt de wet de vrijheid van onze bewoners. Een heel mooi uitgangspunt, ook voor Opella.

De afgelopen jaren zijn we als Opella bezig geweest met het opleiden van mensen in het toepassen van deze Wet zorg en dwang. Nu komen we op een volgend punt: hoe verhoudt zich de vrijheid ten opzichte van de veiligheid. Op diverse plaatsen zetten we daar al mooie stappen in om de afweging te maken tussen vrijheid en veiligheid. Dat kan ook een lastige keuze worden omdat het gaat over eigen gevoel en verantwoordelijkheid nemen. We gaan hierover de komende tijd nog vaker spreken met medewerkers, familie en natuurlijk bewoners zelf.

Ik ben ervan overtuigd dat we over een tiental jaar terugkijken op deze periode en ons dan afvragen hoe we soms nog de vrijheid beperkende middelen konden inzetten. Tot die tijd gaan we samen in gesprek om tot een mooie oplossing te komen. Wat denken jullie?