Geschreven door: Pastoraal medewerker Neeltje Bremmer
In ons dagelijkse leven zijn er veel dingen die om directe actie vragen. Een wasmachine die stuk gaat of een fietsband die lek is. Het zijn dingen die meestal snel opgelost kunnen worden. Gelukkig maar, want vaak merk je pas hoeveel gemak je van iets hebt, als het stuk is.
Sommige zaken in ons leven zijn niet direct op te lossen. Er kunnen vragen in ons leven spelen die we al lang met ons meedragen. Of die langere tijd aandacht nodig hebben. Trage vragen. Vragen die te maken hebben met zingeving, met betekenisvol leven. Voor wie of wat ben ik nog van waarde? Vragen die te maken hebben met situaties die in een ver verleden gebeurd zijn, maar die aanvoelen alsof het gisteren plaatsvond. Waarom is dit mij aangedaan? Hoe kan dit een plek krijgen in mijn leven?
Deze vragen verdienen trage antwoorden. Het geven van die trage antwoorden kan in de praktijk lastig zijn. Want in de snelle wereld waarin we leven, willen we het liefst snel iets afvinken. In de zorg merk ik dat we er graag voor de ander willen zijn. We willen anderen helpen. Bij problemen komen we al snel met goedbedoelde oplossingen. Maar vaak verdient een trage vraag een ander antwoord. Dan kunnen we de ander helpen door zijn/haar gevoel serieus te nemen. Door naast de ander te staan, en oplossingen even uit te stellen. Echte aandacht gaat nu eenmaal lastig samen met een snelle oplossing. Wel met het ‘op adem komen’, de ander de ruimte bieden die nodig is. Dat hoeft niet groots te gebeuren. Een hand op een schouder, of de ander erkenning geven door de juiste woorden te kiezen, kan al helpen. Dit gaat ons beter af als we zelf ook de aandacht hebben voor het ‘op adem komen’ in ons eigen leven. Pas als we die aandacht aan onszelf schenken, kunnen we ook de ruimte hebben om dichtbij de ander te staan.
