Geschreven door: Beleidsadviseur Nellie Pels
In deze week waarin Nederland de dodenherdenking heeft en de bevrijding viert moet ik denken aan de 21 gasten uit de Oekraïne die Opella voor een aantal weken heeft opgevangen.
Ik heb bij deze groep vrijwilligerswerk mogen doen. Vanuit die rol was ik aanwezig op het moment dat er 16 gasten aankwamen bij Elias. Ontreddering is wat er bij mij opkomt als ik nadenk over deze ochtend. De 16 gasten woonden allemaal aan de frontlinie en moesten op stel en sprong vluchten. Na dagen in een bus gezeten te hebben kwamen ze dan eindelijk in Bennekom aan. Wat een leed was er bij de gasten.
Ik heb de groep zien veranderen. De gasten hadden eindelijk rust en gaven aan zich veilig te voelen op Elias. Mensen die elkaar niet kenden voor hun vlucht uit het oorlogsgebied zijn vrienden geworden en vinden steun bij elkaar. Er zijn leuke activiteiten georganiseerd voor de gasten. Tennissen op Keltenwoud, zwemmen bij Bethanië en Nederlandse les.
Binnenkort verhuizen de gasten naar een ander onderkomen en gisteren hadden we een klein afscheid met de gasten. Mooi om te zien dat mensen weer iets kunnen genieten van het leven, maar er was ook verdriet. Verdriet dat ze weer gingen verhuizen want ze hebben het zo naar hun zin op Elias. Dat hun verblijf op Elias zo aangenaam is geweest, heeft vooral te maken met twee medewerkers van Opella: Ina Vermin en Elske Schuuring. Zij hebben zoveel gedaan en geregeld voor de gasten. Echt bewonderingswaardig.
Door deze ervaring met de gasten uit de Oekraïne ben ik dus anders gaan kijken naar 4 en 5 mei en ben ik zo blij met wat ik heb. En ik ben ook zo trots dat ik bij Opella mag werken. Een organisatie die zonder enige aarzeling mensen heeft opvangen die hulp nodig hadden. Daarmee laat Opella zien wie ze is.
