Geschreven door: Linda Groeneveld, pastoraal medewerker Opella
"Maar wordt je daar niet moedeloos van?", vraagt ze, "Wat heeft het dan voor zin?" Ik ben op bezoek bij een van de bewoners van Opella. Ze reageert op mijn opmerking dat ik op veel vragen geen antwoord heb, dat er vaak lijden is wat ik niet weg kan nemen. Een goede vraag: hoe blijf je hoopvol in situaties waar je niets aan kunt veranderen?
Het afgelopen jaar leefden we allemaal in zo’n situatie. Er is een virus wat ons leven op de kop zet. Het veroorzaakt aan alle kanten lijden, maar er is niemand die het tij makkelijk kan keren. Ik voelde me vaak machteloos. Misschien herkent u het: als ik mij machteloos voel, ligt de neiging op de loer om boos te worden op een ander, om iemand de schuld te geven van de ellende. 'Zij hebben dit veroorzaakt! Zij maken verkeerde keuzes! Als we nu zo hadden gehandeld, dan was dit niet gebeurt.' Als ik een schuldige kan aanwijzen, dan voelt het tenminste nog alsof ik wat grip op de situatie heb. Maar zo eenvoudig is het vaak niet. Er is veel wat ons domweg overkomt; een crue, ongelukkige samenloop van omstandigheden.
Maar machteloos zijn is niet hetzelfde als moedeloos zijn. Een kerk in Heerenveen bracht in maart de slogan 'Houd moed, heb lief' naar buiten. Je hoeft geen macht te hebben om moed te houden. Franciscus van Assisi schreef een prachtig gebed:
“Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien."
Hoe kun je, ondanks machteloosheid, moed houden? Richt je op het verschil wat je wél kunt maken. Hoe kun je, in deze barre omstandigheden, de mensen om je heen écht zien, aandacht geven en hen een stukje lichter door de dag laten gaan? Laten we elkaar stimuleren om ons daarop te richten.
"Hou vol hou vast
Er is altijd nog m'n arm die om je heen past
En altijd nog m'n schouder die je recht houdt
Al is het maar voor even"
(BLØF)
