De sfeer in Hospice Bennekom ervaar ik als warm en open en dat maakt dat zowel gasten als vrijwilligers zich al gauw op hun gemak en zelfs thuis gaan voelen. Er is tijd en aandacht voor de moeilijke momenten en het verdriet om het naderend levenseinde. Tegelijk genieten we ook met elkaar van wat nog kan en leven we in het moment.
Het werken in het hospice verrijkt mijn eigen leven nog altijd. Na elke dienst neem je wel weer iets mee om heel erg dankbaar voor te zijn of iets dat stof tot nadenken geeft over je eigen leven.
Een gast zien genieten van een lekker warm bad, een vers gekookte maaltijd, een fijne massage, een wandelingetje, een gesprek, iemands hand vasthouden of gewoon samen even kunnen lachen; dat zijn de dingen waar ik gelukkig van word.
Het zijn vaak de eenvoudige dingen die ertoe doen: luisteren naar muziek of samen koekjes eten. Dat zijn momenten om te koesteren en die dit werk zo mooi maken.
Het voelt voor mij bij elke gast weer bijzonder en dankbaar dat ik een rol mag en kan spelen in de laatste fase van zijn of haar leven en ik hoop dat ik dat nog heel lang mag blijven doen.
