pastoraal medewerker Opella

Hoe bevalt het bij Opella?

Geschreven door: Pastoraal medewerker Renske Vermij

En? Hoe bevalt het bij Opella? Ik ben nog maar kort werkzaam bij Opella en ook het werk in de ouderenzorg is nieuw voor mij. Dat ik deze vraag de afgelopen maanden vaak kreeg is dus niet zo gek. Het antwoord? Ik begin me thuis te voelen.

Mijn eerste weken bij Opella waren best enerverend. Niet om het werk, ik krijg de tijd om mijn weg te vinden en alle hulp die ik nodig heb. Het enerverende zat in de confrontatie met de gebrokenheid en eindigheid van het leven. Dit deed mijn overtuiging over de waarde van het leven even op z’n grondvesten schudden.

Confronterend vond ik de mevrouw die op haar 83e ineens afhankelijk is van zorgmedewerkers en het zo moeilijk vindt om hulp te vragen. Ik maakte kennis met een meneer die niet graag van zijn kamer af komt omdat de wereld te bedreigend is. En ik ontmoette een mevrouw die door haar dementie de hele dag slaapt in haar rolstoel, als ze niet persoonlijk geactiveerd wordt.

Gelukkig viel mijn collega niet van haar stoel toen ik haar vertelde dat deze ontmoetingen bij mij vragen opriepen over de waarde van het leven. Ze hielp me mijn gedachten te ordenen. Dankzij gesprekken zoals met haar durfde ik mezelf deze vragen te stellen én vond ik de weg naar een antwoord. Ieder leven heeft waarde, in beginsel al omdat het leven is.

Dat antwoord vond ik ook terug  in de visie van Opella: Voor ons als Opella is de klant heel waardevol. Zijn/haar leven is een geschenk, dat uniek en kostbaar is. We hebben persoonlijke aandacht voor zijn lichamelijke, sociale, psychische en spirituele bestaan. Hoe bevalt het bij Opella? Ik begin me thuis te voelen. Er zijn mensen om (even) op te leunen. En mensen mogen (even) op mij leunen. Want iedereen verdient een thuis.

Wat vindt u?

Laat hier uw reactie achter op bovenstaande blog.