Werk in uitvoering

Wij zijn thuis aan het verbouwen. En, als ik zo een beetje om me heen kijk, zijn we niet de enige. We pakken het grondig aan: de vliering is nu een nieuwe verdieping en de indeling van de begane grond verandert compleet.

Als je weleens hebt verbouwd, weet je in ieder geval: soms zit het mee en soms zit het tegen. En bij een grondige verbouwing kom je soms beperkingen tegen, zoals dragende muren die je niet kunt verplaatsen of leidingen die letterlijk ‘in beton gegoten zijn’. Dan kan ik boos tegen de dragende muur schoppen omdat hij niet van zijn plek kan zonder dat ons huis instort of mopperen op mijn man die een leiding is vergeten.

Helpt het om te schoppen tegen dingen die ‘in beton gegoten’ lijken?

Ditzelfde heb ik soms in mijn werk. Er zijn dingen die vaststaan en voelen als een beperking. Helpt het dan om te mopperen tegen mijn collega’s als verandering wat mij betreft niet snel genoeg gaat of mensen langs elkaar heen lijken te werken? Helpt het om te schoppen tegen dingen die ‘in beton gegoten’ lijken? Of is er nog een andere manier?

Leven, verbouwen, werken, is allemaal werk in uitvoering. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Tegenslag kan pijn doen, frustreren, ontmoedigen. De kunst is het doel niet uit het oog te verliezen: ons huis wordt een paleis. En bij Opella gaan we voor de hoogst haalbare kwaliteit van leven voor iedere klant. Dat vraagt creativiteit en denken in mogelijkheden. Regelmatig vraag ik me dus af: wat kan er wel? Welke kleine verandering is er mogelijk, zodat mijn werk leuker wordt of de kwaliteit van leven van een klant omhoog gaat? Waar kan ik mensen aan elkaar verbinden om dit mogelijk te maken.

Het zit niet altijd mee, maar zolang het werk in uitvoering is, kun je mogelijkheden blijven (onder)zoeken.