Geschreven door: Pastoraal medewerker Neeltje Bremmer
In het dagelijks leven kennen we allemaal rituelen. Alledaagse handelingen die ervoor kunnen zorgen dat je even de pas vertraagt. Rituelen zijn gewoonten met een speciale betekenis. Zoals in het jodendom waar men een mezoeza aanraakt als je een huis binnenstapt. De mezoeza is een klein kokertje met een gedeelte van de (sjema) geloofsbelijdenis er in. Het aanraken ervan is een alledaagse handeling die een diepere betekenis heeft.
In de afgelopen maanden hebben we allemaal de hectiek van het coronavirus ervaren. En helaas zitten we er momenteel weer middenin. Veel gewoontes die u gewend was uit te voeren zijn nu minder vanzelfsprekend. Een wekelijks bezoek aan de bibliotheek, het kopje koffie bij de buurvrouw, de ontmoeting op het tennisveld. Momenten die belangrijk zijn om houvast, geborgenheid en saamhorigheid te ervaren. Die momenten vallen nu voor een groot gedeelte weg. Wat we als vanzelfsprekend en normaal zagen, komt opeens in een ander daglicht te staan.
Volgens de Vlaamse filosoof Herman de Duin zijn wij mensen door en door rituele wezens. Juist als rituelen wegvallen komen we erachter dat we behoefte hebben aan speciale gebaren en gebeurtenissen. Rituelen kennen twee kenmerken: ze hebben een lichamelijk en collectief aspect. Op Koningsdag eten we een tompouce en gaan we met elkaar de straat op. Met Oud en Nieuw steken we vuurwerk af en proosten we op een nieuw jaar. Op nieuwjaarsdag verzamelen mensen zich met Unoxmutsen op om een nieuwjaarsduik te nemen. Allemaal handelingen die we met elkaar doen. Ze zijn belangrijk voor ons. Misschien wel belangrijker dan we ons vaak beseft hebben.
Het kan waardevol zijn om nieuwe rituelen toe te voegen in ons leven als oude rituelen wegvallen. In deze tijd wil ik u en mezelf uitnodigen op zoek te gaan naar nieuwe vormen van rituelen en dagelijkse handelingen. Een aantal tips:
