Geschreven door: Maatschappelijk werker Andries Kuiper
Ik word gebeld door de moeder van Anton van 11 jaar oud.
Moeder is sinds een jaar gescheiden, ze heeft drie kinderen, Anton is de oudste. De twee jongsten stellen vragen aan haar, laten verdriet en boosheid zien over de scheiding. Anton lijkt het ogenschijnlijk makkelijk aanvaard te hebben. Hij praat er niet over met haar, hij stelt geen vragen, het lijkt hem niet te deren.
Van school hoort moeder dat hij nogal dromerig kan zijn in de klas. Hij moest ook al een paar keer nablijven, omdat hij niet bezig wilde gaan met een opdracht. Hij blijkt ook wel wat kwetsbaar, zegt tegen de juf dat hij gepest wordt. Recent was hij betrokken bij een vechtpartijtje op het schoolplein. Een aantal kinderen vertelden dat hij begonnen was met schoppen.
Moeder vraagt of ik eens een gesprek met hem wil hebben. “Ja, dat kan, dan wil ik eerst even met u kennismaken en wat meer weten van de gezinssituatie”, zeg ik haar.
Huisbezoek
Vier dagen later bij moeder thuis. Moeder vertelt mij over haar gezin, de scheiding en de nieuwe relatie die ze sinds kort heeft. Ze zegt dat Anton goed kan opschieten met haar nieuwe vriend. Ik vraag haar of de vader van Anton op de hoogte is van het contact met mij. Ja, dat heeft ze hem verteld en dat vond hij oké. Als het nodig was kon ik met hem contact opnemen. Dat is mooi, dat zal ik zeker doen.
We zijn bijna een uur op weg in het gesprek en ik rond af. Moeder heeft voor dit gesprek al even met Anton gesproken over een meneer die langskomt om te praten. Hij vond het wel best, had hij gereageerd, dus ik maak een afspraak met moeder voor volgende week. Ik vraag moeder dan wel in huis te zijn, zodat ik niet alleen met Anton in huis ben. Ik zie buiten een tafeltennis tafel staan, Anton blijkt graag te tafeltennissen. Ik spreek met moeder af dat ik daar eerst mee begin volgende week.
Gesprek met Anton
Het is woensdag, ik bel aan. Anton doet zelf open en geeft mij een hand. Hij zegt gelijk: “We gaan eerst tafeltennissen hè!”
Oke, dat is een mooie start. Na 3 potjes is het ijs flink gebroken en ploffen we op de bank neer. Hij is vrolijk, heeft twee potjes gewonnen en laat een open houding zien. We praten wat met elkaar en ik kan hem vragen naar de scheiding, wat hij leuk en lastig vindt, de zorgen die hij om zijn moeder heeft, de weekenden dat hij bij papa is en het contact dat hij met de vriend van moeder heeft. Ik vraag hem verder of hij er met andere kinderen die ook gescheiden ouders hebben wel eens over wil praten. Hij kan dan ook gelijk horen hoe zij ermee omgaan. Ja, dat vindt hij wel best. Oke, we zijn al heel wat stapjes verder gekomen. Ik vraag hem of ik mama en papa ook even mag bijpraten, dat vindt hij goed. Over twee weken spreek ik hem weer.
Tips:
