Geschreven door: Verpleegkundige Diana Bouwmeester
Ja, hij is er al een poosje: de wet zorg en dwang. Maar wat houdt dat dan in? Eigenlijk is het vrij eenvoudig. Wij mogen geen onvrijwillige zorg toepassen, dus als de bewoner een handeling weigert, dan mogen we die niet onder dwang uitvoeren.
Dat klinkt eenvoudig, maar dat is het niet altijd als je zorg verleent aan mensen met een vorm van dementie en/of een psychische stoornis. Want als de bewoner iedere dag weigert gewassen te worden, wat doen we dan? Of als iemand incontinent is en hij weigert verschoond te worden? Hij wil niet uit bed of weigert de medicatie in te nemen? Deze dagelijkse dilemma’s waren er ook al voor de nieuwe wet. Behalve deze gewone dilemma’s hebben we nu ook te maken met de covid-test die meerdere keren geweigerd is door diverse bewoners.
Gelukkig hebben onze medewerkers een hoop geduld, een rijke fantasie, vindingrijkheid en verstand van de manier van benaderen die vereist is bij deze bewoners. Zo was er een dame die erg angstig was tijdens het wassen, maar het team kwam er achter dat als je met haar benen begon in plaats van met haar gezicht, dat ze alles heel goed toeliet. Soms hoor ik een medewerker zingen als ze iemand aan het douchen is, omdat dat voldoende afleiding biedt. En als het helemaal niet lukt proberen we het op een later tijdstip nog eens. Het zijn meestal dezelfde bewoners die een bepaalde afkeer voor een bepaalde handeling hebben. Het is altijd zoeken met elkaar naar een oplossing.
Iemand die in de zorg werkt, wil de bewoners verzorgen zodat ze er goed verzorgd uit zien. Het druist tegen hun gevoel in om iemand niet te verzorgen, maar als de andere optie is om iemand onder dwang te helpen, dan blijven we liever zoeken naar een oplossing tot die is gevonden. Eenvoudig? Nee dat niet altijd, maar wel een enorme uitdaging met veel voldoening als de bewoner tevreden is met de gegeven zorg.
