Geschreven door: Casemanagers dementie
Pieter* is een man van 68 jaar, samenwonend met zijn echtgenote. Pieter heeft dementie.Als gevolg van bijkomende afasie heeft Pieter zich steeds meer teruggetrokken uit het sociale leven. Hij heeft bridgeclub en biljartclub opgezegd, afspraken met vrienden maakt hij liever niet meer. Zijn echtgenote Marjan, staat volop in het leven en heeft een grote behoefte aan sociale contacten, zoals activiteiten buitenshuis.
Het minder actief zijn van Pieter heeft een impact op hun relatie; Marjan geeft aan zich soms schuldig te voelen dat zij Pieter regelmatig alleen laat. Ze mist ook de gesprekken die zij voerden naar aanleiding van hun belevingen van de dag.
Pieter vertelt moeite te hebben met het vinden van een zinnige daginvulling. Hij vertelt zich hierdoor ‘een minder mens’ te voelen en voelt zich als echtgenoot tekort schieten. Voor dagbesteding voelt hij zich nog te jong.
Tijdens een huisbezoek vraag ik Pieter te vertellen over activiteiten die hij eerder graag deed. Hij vertelt over zijn werk als eigenaar van een beroemde chocoladewinkel. Wat mist hij zijn werk! Hij heeft altijd hard gewerkt; eerst in de vele horecazaken die zijn ouders in Arnhem bezaten, later in zijn eigen zaak. Werken gaf hem grote voldoening.
Ik vraag Pieter of het mogelijk zou zijn om weer een plek in te nemen in de winkel. Na een gesprek met de zoon van Pieter, die de zaak van vader heeft overgenomen, gaat Pieter sinds kort twee ochtenden in de week weer aan het werk in de winkel; inpakken van chocoladeletters en vullen van bonbondozen. Hij glundert wanneer hij het vertelt!
Voor mensen met dementie is het belangrijk zich deel te blijven voelen van de gemeenschap; erbij blijven horen. In de Sociale Benadering Dementie kijken we anders naar de situatie van mensen met dementie. Door te kijken naar wat nog wél kan, in plaats van denken vanuit de ziekte en wat niet meer kan.
*In verband met privacy zijn de persoonlijke gegevens in deze casus aangepast
