Vrijwilligster Anja Krikke (71) maakt het leven voor de bewoners van Walraven huis 10 een stukje mooier. In coronatijd kon dat helaas alleen op afstand.
“Toen mijn moeder dementie kreeg, kon ik maar eens per week op bezoek. Mijn ouders woonden ver weg en doordeweeks moest ik werken. Dat raakte me. Ik dacht: als ik ooit vrijwilligerswerk ga doen, wil ik mensen met dementie helpen. Vanaf 2006 bezocht ik een mevrouw met Alzheimer. Toen zij opgenomen werd in de Breukelderhof, ging ik mee. En nu zit ik bij Walraven. Ik kom één ochtend per week. Dan doe ik ontbijt, koffie en thee, avondeten voorbereiden, en er gewoon zijn. Het geeft zóveel voldoening. Bewoners zijn heel blij dat je komt, het is gezellig en ik ben echt deel van het team.”
“Vanaf half maart kon ik opeens niet meer naar Walraven. Voor het eerst in m’n leven was ik echt ‘met pensioen’. Geen baan, geen vrijwilligerswerk. (Lachend:) En ik ontdekte dat ik dat ook kan! Maar ik hield wel contact: zwaaien bij het raam, iets lekkers langsbrengen, even bellen. Ik vond het vooral pijnlijk dat de familie niet op bezoek mocht komen. Hopelijk komt dat nooit meer terug.
Ik was blij dat ik in augustus weer mocht beginnen. Natuurlijk val ik ook in de risicogroep, maar ik doe voorzichtig en maak me geen zorgen. Het was fijn om iedereen weer te zien, gelukkig was er niemand overleden. Ook al herkenden sommigen mij niet meer, ik kende hén natuurlijk nog wel. Ik kon de relatie zo weer oppakken, heerlijk.”
Heeft u ook interesse in vrijwilligerswerk bij Opella? Kijk op https://www.opella.nl/vrijwilligers